ШЛЯХ ДА ПОСПЕХУ

Як трэба працаваць, каб атрымаць знак «Ганаравы лесавод»? Даведаліся ў Аляксандра Аскальдовіча, майстра лесу Прудскага доследна­вытворчага лясніцтва Стаўбцоўскага лясгаса, удастоенага ў гэтым годзе высокага звання. 

Чалавек, які любіць лес і па абавязку службы шмат часу праводзіць у яго асяроддзі, глядзіць на жыццё інакш, чым усе астатнія. Яму прасцей здабыць сябе і стаць шчаслівым, таму што лес шчодра дзеліцца векавой мудрасцю з тым, хто пра яго клапоціцца, дорыць гармонію, перасцерагае ад усяго марнага. 

У гэтым мы пераканаліся, пагутарыўшы з майстрам лесу Прудскага доследна­вытворчага
лясніцтва Стаўбцоўскага лясгаса Аляксандрам Аскальдовічам, прадстаўленым да ўзнагароджання нагрудным знакам Міністэрства лясной гаспадаркі Рэспублікі Беларусь «Ганаравы лесавод». Ён працуе ў лясной галіне 28 гадоў, ведае ўсё пра лес, яго структуру і вытворчыя працэсы, неабходныя для атрымання драўніны. Пры гэтым лічыць, што лес поўны таямніц і загадак, не стамляецца ім захапляцца і не пакідае надоўга месцы, да якіх прырос душой. 

А між тым па першай спецыяльнасці Аляксандр Іосіфавіч — аграрый. Ён прыехаў у Стаўбцоўскі раён пасля заканчэння Гро­дзенскага сельскагаспадарчага інстытута, адпрацаваў 8 гадоў аграномам, а потым наступілі 1990­я гады — у калгасах перасталі выплачваць зарплату. Паўстала пытанне: чым карміць сям’ю? Ён быў знаёмы з работнікамі лясгаса і ведаў, што ў іх сітуацыя стабільная, ёсць аб’ёмы і заробкі. Калі яму прапанавалі перайсці ў Прудскае лясніцтва, пагадзіўся не раздумваючы. Спачатку было няпроста. Першы час Аляксандр Аскальдовіч працаваў лесарубам, потым лесніком. Да працы ставіўся адказна, заўсёды добрасумленна выконваў абавязкі. Калі вызвалілася пасада майст­ра, пайшоў на павышэнне. 

У той перыяд у Прудскім лясніцтве працаваў заслужаны лесавод БССР Зянон Зялёнка. Ён ва ўсім дапамагаў Аляксандру, навучаў асаблівасцям прафесіі. «Я лічу Зянона Міхайлавіча сваім настаўнікам. Гэта быў дзіўны чалавек, высокі прафесіянал, закаханы ў сваю справу. У яго праца гарэла ў руках, сваім энтузіязмам ён зараджаў астатніх. Ён вельмі шмат зрабіў для мяне, перадаў бясцэнны вопыт. Я бязмерна ўдзячны яму за гэта», — падкрэслівае Аляксандр Аскальдовіч. 

Папрацаваўшы некаторы час майстрам, ён зразумеў, што яму не хапае ведаў, каб быць кампетэнтным кіраўніком. Ён завочна скончыў БДТУ і атрымаў другую вышэйшую адукацыю. З пэўнай перыядычнасцю павышае кваліфікацыю ў навучальным Цэнтры для работнікаў лясной гаспадаркі. Лічыць, што майстру вельмі важна быць у курсе новаўвядзенняў і па меры магчымасці ўжываць іх у працы. 

Зараз у яго падпарадкаванні ўчастак лесу 3,5 тыс. га, у падначаленні 6 леснікоў. Сумеснымі намаганнямі яны ахоўваюць зялёныя насаджэнні, абараняюць ад пажараў і незаконных высечак, займаюцца лесааднаўленнем і іншай працай. Увесь дзень распісаны па хвілінах, але Аляксандр Аскальдовіч прывык працаваць з поўнай самааддачай і ўсюды паспяваць. Яго калегі распавялі, што ён з тых людзей, якія не ўме­юць працаваць дрэнна. Калі ўзяўся за справу, абавязкова давядзе да канца, якіх бы намаганняў гэта ні запатрабавала. А яшчэ Аляксандру Іосіфавічу ўласціва адказнасць. Ён заўсёды трымае слова, думае пра падначаленых, умее прымаць рашэнне і працуе так, каб не падводзіць ні свой калектыў, ні кіраўніцтва. За гэта яго паважаюць усе, хто працуе рзам з ім. 

Азіраючыся назад, Аляксандр Аскальдовіч кажа, што за гады працы адбывалася шмат падзей. На яго вачах рос і мацнеў лес, нарыхтоўваліся кубаметры драўніны. На месцы высечак высаджваліся новыя культуры. Здараліся і непрыемнасці ў выгля­дзе ўсыханняў, ураганных вятроў і бураломаў. Яму даводзілася ліквідаваць іх наступствы ў сябе, а таксама выязджаць у камандзіроўкі ў іншыя рэгіёны, каб дапамагаць калегам. Ён ніколі не адмаўляўся ад такіх даручэнняў, таму што пераканаўся: узаемадапамога — карысная справа. Сёння дапаможаш ты, а заўтра — табе. 

Шмат добрага распавёў Аляксандр Іосіфавіч і пра калектыў свайго лясніцтва: усе ведаюць сваю справу, працуюць прадуктыўна, дапамагаюць адзін аднаму, перадаюць вопыт моладзі. «З такімі людзьмі прыемна працаваць», — кажа ён. 

Навіна пра тое, што яму прысвоена званне «Ганаравы лесавод», застала нашага героя дома — майстар лесу зараз у чарговым адпачынку. Адначасова і ўзрадаваўся, і адчуў хваляванне. Вядома ж, кожнаму прыемна, калі вынікі працы атрымліваюць такую высокую ацэнку. Гэта вельмі прэстыжная ўзнагарода. Зараз прыйдзецца працаваць яшчэ лепш, каб утрымліваць планку і заставацца прыкладам для іншых. 

За Аляксандра Аскальдовіча парадаваліся не толькі калегі, але і ўся яго сям’я. Мы даведаліся, што ён — шчаслівы муж, бацька і дзядуля. З жонкай яны выхавалі 2 дзяцей. Старэйшы сын атрымаў вышэйшую адукацыю, працуе юрыстам у Стоўбцах, а дачка вучыцца ў сталіцы ў прэстыжнай ВНУ. Па словах Аляксандра Іосіфавіча, самыя лепшыя моманты, калі вялікая сям’я збіраецца разам і дом напаўняецца дзіцячымі галасамі. Тады разумееш, што жыццё ідзе ў патрэбным кірунку і ўсё было нездарма. 

Святлана НАРЭЙКА